Qələm Sehirli qələm müstəvidə bir necə xətt çəkdi. Onları nizamlayıb adlandırdı. Birinci xəttə toxunmadı. O kainatın dərinliklərinə doğru sonsuz uzandı. İkinci düz xətti kəsdi. Şüa oldu. Üçüncü düz xətti isə hər iki tərəfdən kəsib parça adlandırdı. Sonsuzluğuna qürrələnən düz xətt şüaya: - Bir bunun boy-buxununa bax! – dedi. – Bir tərəfə uzanaraq mənə tay olmaq istəyir. Unutma sən yarım düz xətsən. - Onda iki mən ol! - Şüa cavab verdi. Düz xətt qatlandı. Bucaq oldu. - Kor bucaq oldun. - Fərqi nədi? Bucaq ortaq təpəli iki şüadır. - Doğrudu. Amma adı iki şüa deyil, bucaqdır. Xətt hirslənib tərəflərini açıq saxladı. - Açıq bucaq oldun. Özünü öymə. Bir dənə düz xətsən. Düz xətt dilxor bükülərək iti bucaq oldu. Şüa lovğalanaraq: - Bir daha mübahisə etmə! – dedi.- Səndən qüdrətliyəm. Günəş də işıq şüası saçır. Qələm xəttin tərəflərini düz bucaq altında kəşişdirib: - Yazı yazan mənəm! – dedi. – Siz düz dayanib, düzgün mübahisə aparın!
