Artıq Allahımın və əsl müəllim olan həkimimin köməyi ilə sağlığıma qovuşmuşam. Daxilən sakitləşmək üçün bu əsəri yazdım. Yazdım ki məndən başqa kimsənin başına gəlməsin. Burda yenə yazmadığım çox mətləblər var ki onlari yalnız sahibləri anlayacaqlar.
Onlara üzümü tutub deyirəm.
- İnsanlığınız, vicdanınız olsun! Başqalarının əsəbləri, taleləri ilə oynamayın! Allahdan qorxun!
Bir vaxt mənə demişdilər ədəbiyyatın məqsədi yalnız problemləri deyil, həmçinin onun həll yolunu göstərməkdir. Yazdıqlarımı ədəbiyyat nümunəsi adlandırmıram. Burada hadisələrin bağlı verilməsi üçün bütün sərhədlər qırılıb. Problemi isə göstərmişəm. Həlli isə bu və bu kimi hadisələrin təkrarlanmamasıdır!
Əsəri "Yazmasam ölərəm, yazsam öldürərlər!” adlandırmışam. Yazmasam həqiqətən ölərdim. Yazdım Dan Ulduzunun sakinləri öldürə bilərlər. Onlarçün bir ölü artıq, biri əksik fərqi yoxdur. Orda olanda anladığım bir həqiqət də onların yerdən yuxarıya qalxmaları idi. Əslində elə də olmalı idi. Kainatdan gələsi deyildilər ki – ona böyük ürək lazimdir! Bu sözlərimi yet planetindəki böyük İNSANdan və İNSANLİQDAN üzr istəyərək yazıram!
Hekayəm burda yekunlaşır. Sonuna nöqtə qoymaq istəyirəm ki yeni işimin adını böyük hərflə başlayım - həyatın nöqtəni nöqtələrə çevirməməsini arzulayaraq...
